Van burn-out tot Ware Zelf

De vraag ‘Wie ben ik?’ kan alleen beantwoord worden in het moment. Het gaat eigenlijk niet om het antwoord, maar om de weg ernaartoe. Er is namelijk geen goed of fout antwoord op deze vraag. Het is jouw waarheid dat niet in een hokje of kader te plaatsen valt. Juist wanneer je vastloopt en deze vraag verwarrend lijkt is dit een opening naar zoveel meer. Ik neem je mee in mijn zoektocht naar mijn Ware Zelf.

Veel te jong wordt er van ons gevraagd om een richting te kiezen. Wat je later wilt worden is ineens heel dichtbij gekomen en de antwoorden die we vroeger gaven voelen nu aan als een fantasie. Er moet immers wel geld verdiend worden, voldoende banen in te vinden zijn en het liefst iets breeds zodat je risico kunt spreiden. In mijn geval koos ik voor de modebranche die niemand aan zag komen, ook ik niet. Het liefst wilde ik dierenarts worden of politie te paard (zolang ik maar dichtbij paarden kon zijn), maar halverwege mijn loopbaan maakte ik zelf andere keuzes.

Vol goede moed begon ik aan mijn vierjarige opleiding aan een modeschool die hoog aangeschreven stond. Ik kwam er al snel achter dat ik het pittig vond om mee te komen met al die leerlingen die altijd met de laatste trends bezig waren en daarnaast ook niet op hun mondje gevallen waren. Ik ben van nature introvert, houd helemaal niet van op de voorgrond staan en had een iets meer commerciële insteek. Na het ontvangen van mijn diploma kon ik niet wachten om in de ‘echte wereld’ aan de slag te gaan.

In 2012, op tweeëntwintigjarige leeftijd, werd ik aangenomen bij een groot internationaal lingeriemerk. Zeer gedreven dat ik was begon ik mijn carrière in de PR-wereld en stond ik al snel bekend als het modemeisje dat volgens de laatste trends gekleed was. Ons team was letterlijk het gezicht van het merk tijdens grote events en ik was dan ook druk in de weer met mijn uiterlijk. De hoogste hakken, korte rokjes en glowy make-up om mij te laten stralen.

Waar ik in het begin vaak te horen kreeg dat ik meer zichtbaar mocht zijn, iedereen moest namelijk weten wie ik was, werd dat onderdeel van mijn beoordeling. Mijn drang om gezien te worden, erkend te worden groeide. Het bedrijf floreerde en er kwamen veel kansen voorbij die ik met beide handen aanpakte. Ik genoot ervan dat ik mijn creativiteit kon uiten, dat geen dag hetzelfde was en dat ik de hele wereld over mocht reizen voor fotoshoots en events.

Wel merkte ik steeds vaker op dat ik naast mijn werk weinig energie had en ik veel lichamelijke klachten ervaarde. Mijn buikklachten waren inmiddels chronisch geworden en ook had ik steeds vaker blessures na intensieve trainingen. Inmiddels reed ik geen paard meer en mijn relatie had ook wel aardig wat te verduren met mij. In mijn omgeving hoorde ik zo vaak dat ik echt een droomleven had, maar waarom voelde ik dat niet?

Ik weet het nog als de dag van gisteren. Voor werk was ik op de Seychellen en op de laatste dag lagen we in een prachtig zwembad met het meest adembenemende uitzicht dat je je maar kunt bedenken. Mijn goede vriend en fotograaf vroeg mij of ik gelukkig was. Ik brak (open), ik huilde en ik voelde. Ondanks dat ik verloofd was, een hond had, een goede carrière en het vooruitzicht op een gelukkig leven klopte er iets niet. Ik wenste zo dat ik gelukkig was, want dit was mijn droomplaatje dat ik zelf had gecreëerd. Maar ik voelde het niet, dit was ik niet. Ik kon simpelweg niet meer doen alsof.

Na die periode heb ik mijzelf beloofd om opzoek te gaan naar mijn ware geluk. Om erachter te komen wie ik ben en waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Ik ging helemaal terug naar de basis. Alleen. Goed voor mijzelf zorgen en dingen toelaten waar ik blijdschap uit haal. Spelen en genieten. Eigenlijk alles waar ik als klein meisje van droomde werd weer toegelaten. Geheel onverwacht kwam mijn paard op mijn pad, net nadat zij geboren was. Nooit had ik durven dromen dat dit werkelijkheid zou worden.

Ook koos ik ervoor om een nieuwe uitdaging te verwelkomen, waarin ik het wat rustiger aan kon doen en meer energie voor mijzelf over zou houden. Waarbij niet alle last op mijn schouders kwam te liggen, maar ik in teamverband zou gaan werken. Bij dit warenhuis met een groots imago leerde ik om mijn perfectionisme los te mogen laten en om echt samen te werken. Om te durven delegeren en ik daardoor meer rust in mijn werk kon brengen. Vanuit die fijne flow voelde ik dat ik op ontdekking mocht gaan waar ik nu echt naar verlangde.

Nu ik beter voor mijzelf zorgde hoorde ik na een voetreflex massage over leegte in mijn bijnier orgaan. Na wat onderzoek en het doorlopen van alle symptomen kon ik concluderen dat ik twee jaar in een burn-out heb geleefd. Dit voelde zo dubbel om uit te spreken. Eindelijk erkenning, maar ergens voelde het ook als falen. Alsof ik te zwak was voor deze maatschappij en dat ik me aanstelde. Door de belofte aan mijzelf voelde ik dat ik dit met mijn omgeving wilde delen, dat het gehoord mocht worden en dat je het aan jezelf verplicht bent om goed voor jezelf te zorgen.

Ik ging mijn leven anders inrichten en met name door de komst van de gehele c-periode werd mijn innerlijke vuur aangewakkerd. Ik besteedde meer tijd aan mediteren, yoga, het lezen van boeken en luisteren naar podcasts. Ook was ik veel in de natuur en bij de paarden te vinden. Ik investeerde in zelfontwikkeling, ontspanning en cursussen. Door veel tijd met mijzelf te spenderen leerde ik mijzelf beter kennen en kon ik steeds meer mijzelf zijn. Door meer rust en ontspanning verdwenen mijn lichamelijke klachten. Dit smaakte naar meer!

Wanneer je het pad van persoonlijke ontwikkeling (en spiritualiteit) bewandelt, worden je ogen geopend en zal de wereld voor altijd anders zijn. Je krijgt uitdagingen voorgeschoteld omdat je het aan kunt, en het tijd is om dingen in jezelf te helen. Waar ik voorheen dit negeerde omdat ik er ‘geen tijd’ voor had, maak ik er nu tijd voor vrij omdat ik het mijzelf gun om te groeien en ik dichter bij mijn droomleven kom.

Zo kwam de jaartraining Sjamanistisch coachen met paarden voorbij en mijn innerlijke stem zei JA. Eindelijk voelde ik dat dit was waar ik zo naar verlangde en waar ik helemaal mijzelf kan zijn. Een onderdeel van de puzzel, die iedere dag weer nieuwe informatie biedt.

Ik weet en voel dat alle levenslessen hebben bijgedragen aan het vormen wie ik vandaag de dag ben. Met grote dankbaarheid draag ik mijn steentje bij hier op aarde, om anderen te inspireren om te leven vanuit je hart. Om weer in verbinding te komen met je Ware Zelf, in diep contact met je lichaam en je gevoel. Waar dit vroeger heel natuurlijk was en wij in deze tijd daar zo ver verwijderd van zijn. Wanneer je her-innert wie je werkelijk bent, kom je erachter dat je zoveel meer bent dan je denkt dat je bent.